اشاره‌: در خلال دو ماه گذشته دو اهانت آشکار به ساحت مقدس قرآن کریم صورت گرفت که هر کدام به نوبه‌ی خود دل مسلمانان را سخت آزرد. یکی از طرف کشیش مسیحی که تهدید به سوزاندن قرآن کرد و دیگری از طرف مجموعه‌ای منافق که خود را منتسب به اهل بیت رسول الله (ص) دانسته و همسر پاک پیغمبر حضرت عایشه (رض) را متهم به فحشا کردند و برای بار دیگر به طور ضمنی – پناه به خدا – حضرت محمد (ص) را ناپاک جلوه دادند.
دو اقدام سمی خطرناک و تحریک‌آمیز از سوی دو مجموعه از انسانهای پلید، جاهل، کینه‌توز و متعصب نزدیک بود ادیان و مذاهب مختلف را رو درروی هم قرار دهد و جان هزاران انسان بی‌گناه را بگیرد و خسارتهای جبران‌ناپذیر جانی و مالی را در سرتاسر جهان به بار آورد.
آن دو اقدام توهین‌آمیز که یکی ظاهر قرآن یعنی جلد و کاغذش را نشانه گرفت و دیگری باطن قرآن یعنی محتوایش؛ متأسفانه ما مسلمانان آن‌قدر که به ظاهر اهمیت می‌دهیم به باطن اهمیت نمی‌دهیم. اگرچه سوزاندن قرآن توهین به افکار و عقاید و مقدسات مسلمانان به شمار می‌رود و احساسات یک میلیارد و نیم مسلمان را جریحه‌دار می‌کند و ممکن است به تصمیمات نامعقول از هر جهتی دامن بزند و خشک و تر را با هم بسوزاند اما به نظر بنده توهین به مفاد و محتوای قرآن از سوزاندن آن خطرناکتر و دردآورتر است.
زیرا اگر یک جلد یا چند جلد قرآن سوزانده شود صرف نظر از بار منفی که به همراه دارد و از نگاه اسلام کفر تلقی می‌گردد. می‌تواند ضربه کاری محسوب شود چون به حمد خدا مراکز تولیدات فرهنگی اسلامی در جهان می‌توانند در عرض یک روز چندین هزار نسخه قرآن به چاپ رسانند و به توزیع آن نیز در جهان بپردازند و از طرف دیگر با حفظ قرآن در سینه هزاران مسلمان عملاً اقدامِ «سوزاندن قرآن» خنثی می‌گردد و آثار پلید آن همچون کف سر آب بی‌اثر و از بین می‌رود. تنها چیزی که می‌ماند شرمندگی و رسوایی دنیا و قیامت برای عاملان و طراحان است که از درد (جهل و ضعف شخصیت و فقر عقلانی) رنج می‌برند و با این عمل ننگین می‌خواهند به ظاهر، صاحبِ نام، جاه و جلالی گردند.
ملت مسلمان غیرتمند ایران همراه با دیگر مسلمانان جهان با اقدام به موقع و اطلاع‌رسانی و تظاهرات و راهپیمایی این عمل ننگین، غیرمعقولانه و کینه‌توزانه را محکوم کردند. در میان غیرمسلمانان نیز رهبران سیاسی و مذهبی و حتی مردم عادی در اسرع وقت و با موضعگیری به‌جا و شجاعانه اقدام این کشیش که خود را منتسب به حضرت مسیح کرده بود فتنه‌انگیز و تحریک‌آمیز جلوه داده و بیزاری و برائت خود را از وی اعلام کردند.
اما آنچه که مایه تأسف جهان اسلام -علی‌الخصوص ملت مسلمان ایران و دوستداران اهل بیت بود- عدم همراهی آنان در سطح گسترده در رابطه با زیر سؤال رفتن محتوا و مفاد قرآن در رابطه با قضیه افک بود.
این اقدام کینه‌توزانه از طرف گروهی که خود را در زیر لوای محبت اهل بیت مخفی کرده بودند؛ همچون اقدام کینه‌توزانه کشیش مسیحی می‌توانست مذاهب اسلامی را رودرروی همدیگر قرار دهد و با تحریک احساسات و فتنه‌انگیزی بین مسلمانان آتش نفاق و کینه‌توزی را برای مدت مدیدی شعله‌ور کند و جان بسیاری از مسلمانان بی‌گناه را بگیرد و موجب خسارتهای جبران‌ناپذیر جانی و مالی گردد.
اگر چه اقدامات و موضعگیری علما و برادران ایمانی اهل سنت در قالب بیان‌نامه‌ها و میزگرد رسانه‌ای، معقول و تحسین‌برانگیز بود و تا حدودی به روشنگری و تبیین قضیه پرداختند و سد راه دشمنان شدند و در فتنه را از همان ابتدا بستند، اما عدم برائت [صریح و زودهنگام] دوستداران اهل بیت از گروه ناچیز و کوردلی که خود را به اهل بیت منتسب کرده بودند و در عین انتساب بیشتر از هر کس دیگر به اهل بیت توهین روا داشتند، جای تأسف و گله بود.
آنچه که مسلم است قرآن، همسران پیامبر را مادران مؤمنان خوانده و این قضیه به ایمان یکایک مؤمنین مربوط است و متهم نمودن مادران یعنی توهین به تک‌تک فرزندان ایمانی آنان، لذا بر یکایک فرزندان آنان دفاع معقول و مشروع از مادران خود واجب است. به همین خاطر بنده به منظور دفاع از حریم قرآن و مفاد و محتوای آن، که بخشی مربوط به قضیه افک است برآن شدم تمام آیات قرآنی که در رابطه با خود قرآن آمده بررسی و چهره زلال و پاک قرآن را آنگونه که خود معرفی کرده نه آنگونه که دشمنان می‌پندارند به جامعه معرفی کنم تا شاید با شناخت قرآن و فلسفه نزول آن و بازگشت حقیقی به قرآن بتوانیم از ظلمات و تاریکی‌‌های (تعصب و تقلید و بدعت و تفرقه و تنش مذهبی و دینی) رهایی یافته و در کمال امنیت، آسایش، برادری و دلسوزی در کنار هم سعادت هر دو جهان را نصیب خود کنیم. ان شاء الله.
در ضمن هر کلمه یا جمله‌ای که در رابطه با معرفی قرآن به کار برده‌ام بازتاب آیه یا آیاتی از قرآن کریم است که از ترس اطاله کلام از ذکر شماره آیات و سوره‌‌ها صرف نظر کرده‌ام.
قرآن، کلام و کتاب خدا، سخنی پرمحتوا و بهترین، گرانمایه، بس عظیم و بسیار مورد احترام است که با علم و اراده و اجازه خدا و با رعایت تمام جوانب امنیتی به منظور مصون ماندن از تمام آفت‌‌های آسمانی و زمینی توسط روح‌الأمین یا همان روح‌القدس بر محمد امین -درود و سلام خدا بر هر دو باد- نازل گشته است این نزول مبارک و پرخیر و برکت در آغاز در ماه مبارک رمضان و در شب قدر صورت گرفت و به تبع آن در طی 23 سال به صورت تدریجی و به مناسبت‌‌های مختلف از بلندای آسمان بر زمین نشست. این قرآن شیواسخن، شامل دو بخش محکمات و متشابهات است و بیانش به صورت عربی رسا و آشکار است. ایمان، اعتقاد، باور قلبی و زبانی به آن از اصول دین مبین اسلام و نشانه برّ، نیکوکاری و رستگاری است. اجرای آن در زندگی موجب سرازیر شدن تمام نعمت‌‌های الهی است و بر خلاف تصور دشمنان کتابی صلح‌آور و راهنما به سوی تمام راههای امنیت، آرامش، صراط مستقیم و وسیله نجات آدمیان از تمام ظلمات و تاریکی‌‌ها است. کسی که به آن دل دهد او را به معشوقش می‌رساند و به وسیله آن دل‌‌ها آرام می‌گیرند و از اضطراب و پریشانی نجات می‌یابند. باور، اعتقاد قلبی و زبانی به قرآن و عملی کردن آن در زندگی انسان را از تمام آداب و رسوم، تصورات و اندیشه‌‌های غلط دور می‌کند و به سوی تمام نیکی‌‌ها، خوبی‌‌ها، بهترین، ماندگارترین و استوارترین راه در زندگی راهنمایی می‌کند. اما کسی که از آن دل بکند و او را سخن یاوه‌، گزاف، بیهوده و خرافات بپندارد وآن را تکذیب کند و به دستوراتش پایبند نباشد و خود را از آن بی‌نیاز بداند و مورد تمسخر و اهانت قرارش بدهد یا اینکه قسمتی از مفاد و محتوای قرآن را که باب دلش است به چشم آورد و بقیه مفاد و محتوایش را بی‌ربط و جدا از هم بپندارد و یا حقایق آن را کتمان کند و به خاطر به دست آوردن دل دیگران و جلب افکار مردم بخشی را نادیده بگیرد و فدای بخشی دیگر بکند خداوند متعال او را از دایره انسانیت خارج کرده و به سخت‌ترین عذاب و شکنجه در دنیا و آخرت گرفتارش می‌کند. در دنیا زندگیش پر از تلاطم و اضطراب و پریشانی و نابهنجاری می‌گرداند و دوستان ناباب و پلید را قرین، همنشین و همخوان او می‌گرداند و در روز قیامت و در سرای محشر به کوری و نابینایی حشر و با رسوایی و شرمندگی به خدمت خدایش می‌رسد و پیامبر نیز در روز قیامت پیش خدایش از آنان شکایت می‌کند در رابطه با کسانی که درباره آن شک و گمان دارند مبنی بر اینکه از طرف خدا نیامده است بلکه بشریت در آن دخیل بوده است یا اینکه نمی‌تواند انسان را به سر منزل مقصود برساند یا اینکه می‌شود بهتر از آن آورد و طمع تغییر و تبدیل در آن دارند به تحدی و مبازه می‌پردازد و از آنان می‌خواهد که اگر در گفتارتان راست می‌گویید دست به دست هم دهید و هر آنچه که در توان دارید به‌ کار بندید که نمونه قرآن یا سوره‌‌هایی و یا ده سوره از آن را بیاورید و اگر در این میدان خود کم آوردید و به تنهایی نتوانستید از جنیان نیز کمک بگیرید [حتی در نهایت تحدی از آنان خواست که‌ اگر نسبت به‌ قرآن شک و تردید دارید یک سوره‌ مانند سوره‌های آنرا بیاورید و از هرکس که‌ می‌خواهید جهت کمک دعوت نمایید. و بدانان وعده‌ داد که‌ هرگز نمی‌توانند سوره‌ای مانند سوره‌های آن بیاورند. مسلم است که‌ دشمنان قرآن در این مبارزه‌طلبی شکست خوردند و خطاب به‌ آنها فرمود که‌] در غیر این صورت باید اعتراف کنید که این کتاب از طرف خدای قدرتمند، توانا ورسول گرامیش نازل شده و پیغمبرش توان کمترین تغییر و تحول و دخل و تصرف در آن را ندارد و نه تنها پیامبر بلکه هیچ مخلوقی از آدمیزاد و پریان نیز نتوانستند و نخواهند توانست به دخالت در آن بپردازند و کسانی که برای مبارزه با قرآن در طول تاریخ برخاسته‌اند جز شرمندگی و رسوایی چیزی نصیبشان نگردیده است. تنها چیزی که عایدشان شده است تجربه تلخ و دردناکی است که برای پیروان پلیدشان بجا گذاشته‌اند این قرآن ارزشمند و باعظمت همانگونه که خود می‌گوید شک و شبه‌ای در آن نیست و از تناقض، کجی، باطل، اختلاف و نقص بدور است آمده است تا برنامه تمام زندگی انسان‌‌ها گردد زمان و مکان خاصی آن را محصور خود نمی‌گرداند، بلکه برای تمام زمان‌‌ها، مکان‌‌ها و تمام انسان‌‌ها آمده است تا کسانی که می‌خواهند پرهیزگار و خداپرست شوند آنها را راهنمایی کند و بیداری و آگاهی را به آنان ببخشد و به پیروانش مژده دهد که بهترین پاداش در دنیا و آخرت از آن آنان است و در عین حال شفای تمام امراض جسمی و روحی بیماران است این قرآن رحمتی از جانب رحمان یعنی مهربانترین مهربانان است آمده است که مؤمنان را بشارت دهد که در دنیا و قیامت از جایگاه بلندی برخوردارند.
آمده است تا به مردم بگوید اگر به دنبال کسب شخصیت و اعتبار هستند و می‌خواند نزد خدا عزیز شوند و صاحب کرامت گردنند راهش این است که در زندگی فردی و اجتماعی خود قرآن را اجرا کنند. قرآن از پیروانش می‌خواهد سطحی و از روی تقلید، تعصب و احساسات پیرو آن نشوند، بلکه در تمام آیاتش تدبر کنند و در آن تعقل به خرج دهند و بیندیشند. زیرا قرآن علم است و از حصار ظن و گمان به دور است. قرآن از طرف خدایش آسان گردیده است تا هر کس که بخواهد از آن پند و اندرز بگیرد و هر کس آگاهانه قرآن را دنبال کند غم و اندوهی ندارد و نزد خدا هدایت یافته محسوب می‌شود و کسی که در آن اختلاف کند در شقاق و بدبختی به سر می‌برد. قرآن آمده است تا برای مردم حق و باطل را از هم جدا کند و معیار سنجش حق و باطل و در میان مردم به هنگام اختلافات وسیله داوری و حکم گردد.
قرآن کتاب روشنگری است که مهر تأیید خدا به صراحت بر آن نهاده شده است. قرآن علی رغم تأیید کتب آسمانی بر آنها نیز اشراف کامل دارد کسی که به تلاوتش بپردازد از مراقبت خداوندی بهره‌مند و در تجارت سودمندی قرار گرفته است و تلاوتش موجب زیاد شدن ایمان و تثبیت قلب مؤمنین -علی الخصوص پیامبر گرامی(ص)- بوده است.
تمام آیات قرآن یک هدف واحد را دنبال می‌کنند و آن رسیدن به توحید و یکتاپرستی است آمده است تا زنده‌دلان را بشارت و اندرز دهد و بر مرده‌دلان حجت باشد. قرآن جهت اذیت وآزار مردم و به زحمت انداختن آنان بخصوص پیامبر خدا نیامده بلکه آمده است تا فلسفه زندگی و چگونه زیستن را به انسان بیاموزد و به مردم اعلام کند تنها الله فرمانروا و فریادرس حقیقی همه موجودات بخصوص انسانها است و تنها بندگان صالح خدا وارث زمین خواهند شد.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته